uit het dagboek van Gijs
Door: Gijs
Blijf op de hoogte en volg Celine
28 Augustus 2017 | Bolivia, Rurrenabaque
Voor de haastige lezers; We stellen het wel en zijn blij hier te zijn…
Voor de minder haastige lezers, hier een wat uit de hand gelopen verslag van mijn (Gijs) belevingen.
Daar zijn we dan.
Dag nummer 7. Het eerste slachtoffer is gevallen, sammetje heeft koorts. Ik heb deze week al een aantal keer op hout geklopt omdat er nog niemand ziek was geworden, met andere woorden, het was te verwachten. Voorlopig eet drinkt en slaapt hij nog goed, dus lieve ouders, schoonouders en andere bezorgden, no worries.
Celine had al een berichtje gezet, en nu was het mijn beurt, toch nog even een korte herhaling vanuit mijn perspectief. Ik was zo ongelofelijk opgelucht dat de kindjes zo enorm flink waren geweest tijdens de vliegreis, ik zag daar enorm tegenop, maar die kleine schatjes waren flinker dan ik ooit had kunnen vermoeden.
Na dat memorabele kleine vliegtuigje kwamen we aan in de Rurrenabaque. Voor mij voelde dat een beetje als thuis komen.. de gezichten, de huisjes, de honden, het stof. Heerlijk gewoon! De ontvangst in de oficina: typisch…
Zes jaar geleden had ik het idee dat de bolivianen wat geslotener waren dan de peruanen. Na een weekje hier gewerkt te hebben valt me dat reuze mee. Sterker nog de geestelijke gezondheid van de mensen hier lijkt me beter dan die van door terreur getekende ayacuchanen. Ze lijken ook een beetje welvarender, en dat heeft voor- en nadelen. Hier zijn minder dronkaards, de honden zijn veel minder vining, ik heb nog geen vrouwen openlijk op straat zien plassen (dus Ayacucho-Rurrenabaque 0-3). De vrouwen zijn hier veel meer opgemaakt, het leven hier is toch een stukje duurder, en er zijn hier veel gringo-tentjes (Ayacucho-Rurrenabaque 3-3). Er zijn eigenlijk nog massa’s vergelijkingen die ik in mijn hoofd maak, maar die zal ik jullie ontzien.
Dag 5 had ik een beetje een baaldag. We worden verondersteld meer te werken dan ons in eerste instantie was gezegd en ik vind dat we er niet veel voor terug krijgen. Ik heb soms het gevoel dat ze ons met veel plezier hard laten werken terwijl het niet in hun system zit om zelf veel te doen. Dat gezegd hebbende, is het wel een super toffe ervaring om hier te werken. Je leert de mensen kennen, de manieren, het stadje en dit alles tijdens een zinvolle dagbesteding. Ik voel me ook niet de typische toerist en toch kan ik hier zijn, het is voor mij de ideale en enige wensbare combinatie.
Dag 5 haalde celine mij er weer doorheen en ik heb datzelfde voor haar kunnen doen op dag 6. Of eigenlijk kwam ze pas weer positief terug nadat ze met de kindjes het platteland had verkend achterop de motor, maar ik hou mezelf graag de illusie voor dat mijn luisterend oor en mijn suggesties ook een kleine bijdrage hebben geleverd. Al bij al geloof ik dat het een beetje binnen de psychologie van het ‘avontuurlijke reizen’ past, dus wederom niks onverwachts daar.
Mijn favoriete moment van de dag : het uitladen van de boot die rond zonsondergang toekomt. Het is sowieso heerlijk om hier het straatleven te zien maar dat in combinatie met het prachtige licht van de ondergaande zon, met je blote voetjes in de de rivier.. fantastisch !
Broer Tom jij gaat volgens mij zo ontzettend jaloers zijn. De toeristen die terug komen uit het reservaat zijn super enthousiast omdat ze zoveel verschillende dieren hebben gezien ! Jammer genoeg vergeten mensen vaak dat flora minstens even mooi kan zijn als fauna, dus daar hoor ik niks over van de toeristen. Maar niet geschroomd lieve kijkbuiskinderen, celine gaat nog verveeld rondlopen omdat ik bij elke boom of plant die ik tegen kom ga zeggen : ‘meis, moet je eens kijken hoe mooi’ en ‘zie je hoe dat die takken helemaal vergroeid zijn’ of ‘moet je dat blad eens zien’. Ja mijn verwachtingen zijn hoog gespannen. Normaal gaan we woensdag naar serere, hartje jungle, locals en geen electriciteit, ik ben benieuwd.
Daarnaast zou Wim Devolder aan deze mannen best een keer wat timmerles mogen geven. De dingen die ik al gezien heb, op gebied van constructie of houtbewerking, het is een belevenis! Een botte zaag, wat spijkers en een hamer, daar doen ze hier alles mee. En toch lukt het ook, al duurt het wat langer en is het niet altijd precies afgewerkt.
‘Al wat god verboje heeft’ heb ik ons pap vaak horen zeggen in mijn hoofd. De term ‘ecolodge’ lijkt mij dan ook niet altijd verdiend als ik zie welke producten ze hier allemaal gebruiken, maar toegegeven, het klimaat hier is een bitch als je dingen wilt bewaren, dus waarschijnlijk dat die producten wel nodig zijn. Diesel om je vloer te poetsen, hoe komen ze erop! Toen ik terloops vroeg hoe vaak ze dit deden was het antwoord : depende del polvo, una vez los tres dias o la semana. Dus afhankelijk van het stof, om de drie dagen of om de week. Eigenlijk een prachtig antwoord en eigenlijk moet je het ze zien zeggen, want het is allemaal zo typisch. Voor mij ligt zoveel van hun manier van doen in dat ene moment beschreven. De intonatie, het antwoord (alhoewel schokkerend voor mij, zeer normaal voor hen), de twijfel. Je weet gewoon al dat veel van wat ze zeggen niet klopt en door de manier waarop ze het zeggen weet je ook dat het maar gewoon een antwoord is die goed of fout kan zijn en dat ze het ook helemaal niet erg vinden als ze iets zouden zeggen dat niet klopt. Tegenstrijdige informatie is de eeuwige boodschap hier. Ervan uitgaande dat ‘de ene waarheid’ niet bestaat, hebben ze het misschien beter in het snotje dan ons, maar het is en blijft een moeilijk fenomeen.
Ja daarmee ronden we dan toch maar af, sorry voor het uitlopen, wat bedoeld was als verslag om een kleine update te geven, ontwikkelt zich dan in een soort dagboek waarin ik alle bedenkingen van een week tijd moet neerpennen. Desalniettemin I hope you enjoyed!
Voor de minder haastige lezers, hier een wat uit de hand gelopen verslag van mijn (Gijs) belevingen.
Daar zijn we dan.
Dag nummer 7. Het eerste slachtoffer is gevallen, sammetje heeft koorts. Ik heb deze week al een aantal keer op hout geklopt omdat er nog niemand ziek was geworden, met andere woorden, het was te verwachten. Voorlopig eet drinkt en slaapt hij nog goed, dus lieve ouders, schoonouders en andere bezorgden, no worries.
Celine had al een berichtje gezet, en nu was het mijn beurt, toch nog even een korte herhaling vanuit mijn perspectief. Ik was zo ongelofelijk opgelucht dat de kindjes zo enorm flink waren geweest tijdens de vliegreis, ik zag daar enorm tegenop, maar die kleine schatjes waren flinker dan ik ooit had kunnen vermoeden.
Na dat memorabele kleine vliegtuigje kwamen we aan in de Rurrenabaque. Voor mij voelde dat een beetje als thuis komen.. de gezichten, de huisjes, de honden, het stof. Heerlijk gewoon! De ontvangst in de oficina: typisch…
Zes jaar geleden had ik het idee dat de bolivianen wat geslotener waren dan de peruanen. Na een weekje hier gewerkt te hebben valt me dat reuze mee. Sterker nog de geestelijke gezondheid van de mensen hier lijkt me beter dan die van door terreur getekende ayacuchanen. Ze lijken ook een beetje welvarender, en dat heeft voor- en nadelen. Hier zijn minder dronkaards, de honden zijn veel minder vining, ik heb nog geen vrouwen openlijk op straat zien plassen (dus Ayacucho-Rurrenabaque 0-3). De vrouwen zijn hier veel meer opgemaakt, het leven hier is toch een stukje duurder, en er zijn hier veel gringo-tentjes (Ayacucho-Rurrenabaque 3-3). Er zijn eigenlijk nog massa’s vergelijkingen die ik in mijn hoofd maak, maar die zal ik jullie ontzien.
Dag 5 had ik een beetje een baaldag. We worden verondersteld meer te werken dan ons in eerste instantie was gezegd en ik vind dat we er niet veel voor terug krijgen. Ik heb soms het gevoel dat ze ons met veel plezier hard laten werken terwijl het niet in hun system zit om zelf veel te doen. Dat gezegd hebbende, is het wel een super toffe ervaring om hier te werken. Je leert de mensen kennen, de manieren, het stadje en dit alles tijdens een zinvolle dagbesteding. Ik voel me ook niet de typische toerist en toch kan ik hier zijn, het is voor mij de ideale en enige wensbare combinatie.
Dag 5 haalde celine mij er weer doorheen en ik heb datzelfde voor haar kunnen doen op dag 6. Of eigenlijk kwam ze pas weer positief terug nadat ze met de kindjes het platteland had verkend achterop de motor, maar ik hou mezelf graag de illusie voor dat mijn luisterend oor en mijn suggesties ook een kleine bijdrage hebben geleverd. Al bij al geloof ik dat het een beetje binnen de psychologie van het ‘avontuurlijke reizen’ past, dus wederom niks onverwachts daar.
Mijn favoriete moment van de dag : het uitladen van de boot die rond zonsondergang toekomt. Het is sowieso heerlijk om hier het straatleven te zien maar dat in combinatie met het prachtige licht van de ondergaande zon, met je blote voetjes in de de rivier.. fantastisch !
Broer Tom jij gaat volgens mij zo ontzettend jaloers zijn. De toeristen die terug komen uit het reservaat zijn super enthousiast omdat ze zoveel verschillende dieren hebben gezien ! Jammer genoeg vergeten mensen vaak dat flora minstens even mooi kan zijn als fauna, dus daar hoor ik niks over van de toeristen. Maar niet geschroomd lieve kijkbuiskinderen, celine gaat nog verveeld rondlopen omdat ik bij elke boom of plant die ik tegen kom ga zeggen : ‘meis, moet je eens kijken hoe mooi’ en ‘zie je hoe dat die takken helemaal vergroeid zijn’ of ‘moet je dat blad eens zien’. Ja mijn verwachtingen zijn hoog gespannen. Normaal gaan we woensdag naar serere, hartje jungle, locals en geen electriciteit, ik ben benieuwd.
Daarnaast zou Wim Devolder aan deze mannen best een keer wat timmerles mogen geven. De dingen die ik al gezien heb, op gebied van constructie of houtbewerking, het is een belevenis! Een botte zaag, wat spijkers en een hamer, daar doen ze hier alles mee. En toch lukt het ook, al duurt het wat langer en is het niet altijd precies afgewerkt.
‘Al wat god verboje heeft’ heb ik ons pap vaak horen zeggen in mijn hoofd. De term ‘ecolodge’ lijkt mij dan ook niet altijd verdiend als ik zie welke producten ze hier allemaal gebruiken, maar toegegeven, het klimaat hier is een bitch als je dingen wilt bewaren, dus waarschijnlijk dat die producten wel nodig zijn. Diesel om je vloer te poetsen, hoe komen ze erop! Toen ik terloops vroeg hoe vaak ze dit deden was het antwoord : depende del polvo, una vez los tres dias o la semana. Dus afhankelijk van het stof, om de drie dagen of om de week. Eigenlijk een prachtig antwoord en eigenlijk moet je het ze zien zeggen, want het is allemaal zo typisch. Voor mij ligt zoveel van hun manier van doen in dat ene moment beschreven. De intonatie, het antwoord (alhoewel schokkerend voor mij, zeer normaal voor hen), de twijfel. Je weet gewoon al dat veel van wat ze zeggen niet klopt en door de manier waarop ze het zeggen weet je ook dat het maar gewoon een antwoord is die goed of fout kan zijn en dat ze het ook helemaal niet erg vinden als ze iets zouden zeggen dat niet klopt. Tegenstrijdige informatie is de eeuwige boodschap hier. Ervan uitgaande dat ‘de ene waarheid’ niet bestaat, hebben ze het misschien beter in het snotje dan ons, maar het is en blijft een moeilijk fenomeen.
Ja daarmee ronden we dan toch maar af, sorry voor het uitlopen, wat bedoeld was als verslag om een kleine update te geven, ontwikkelt zich dan in een soort dagboek waarin ik alle bedenkingen van een week tijd moet neerpennen. Desalniettemin I hope you enjoyed!
-
28 Augustus 2017 - 19:15
Thibault:
TOP! Geniet er van... -
28 Augustus 2017 - 19:52
Heleen:
Super! Geniet ervan!
Dikke zoen aan Auke en Sam! -
28 Augustus 2017 - 19:52
Heleen:
Super! Geniet ervan!
Dikke zoen aan Auke en Sam! -
28 Augustus 2017 - 21:43
Leen Vervaeke:
Mooi hoe je alles beschrijft! super leuk om te lezen.
bedankt. -
28 Augustus 2017 - 22:11
Jan Van Gorp:
I enjoyed!!!!
Leuk om te lezen. Een vette (wellicht natte) klapzoen voor jullie allemaal. -
28 Augustus 2017 - 22:52
Thoen Trees:
Ik hou van die verhalen , waardoor ik me een beetje kan voorstellen hoe het leven en de mensen daar zijn. En.....hoe het voor jullie daar is.
Zalig om jullie te volgen.
Liefs
Trees
-
28 Augustus 2017 - 23:04
Ursula:
Mooi geschreven Gijs, leuk om zo een "kijkje" in jullie leven daar te krijgen. Beterschap voor Sam! Xx -
28 Augustus 2017 - 23:40
Stephanie Demey:
Zo helemaal Gijsie, dit berichtje! Zo leuk om je zo te zien genieten!
Verzorg sammetje maar goed (en auke en mijn zus ook natuurlijk)
En vergeet niet om tussen al die prachtige flora ook af en toe een animalistisch dansje te doen ;-) x
-
29 Augustus 2017 - 10:00
Corine Van Gorp:
O Gijs ik zie je weer helemaal terug in hoe je erin stond in Peru 6 jaar geleden. Wat ben je aan het genieten.
Dikke knuffel aan jullie alle vier. -
29 Augustus 2017 - 10:56
Lobke:
Heel leuk om te lezen Gijsie! -
29 Augustus 2017 - 16:04
Marijke En Wim:
Wanneer moet Wim afkomen ??? -
30 Augustus 2017 - 08:35
Jonathan:
Leuk om zo puur je bedenkingen en ervaringen te lezen, neemt ons een stukje mee in jullie zalige avontuur. Geniet van de verdere ervaringen alle4! -
03 September 2017 - 22:33
Annelies Delaere:
Super om jullie o-zo-(h)eerlijke avonturen te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
