30 aug - trip naar de jungle
Door: Céline
Blijf op de hoogte en volg Celine
03 September 2017 | Bolivia, Rurrenabaque
In een lange, smalle houten sloep met een motor erop startten wij onze trip naar de jungle. Het bootje ging best snel en de wind in ons gezicht was lekker verfrissend. Het was een mooie tocht over Rìo Beni, een brede rivier langs verlaten oevers vol bomen, kleurrijke vogels en vlinders en hier en daar wat schildpadden. Na 3 uur gingen we aan wal en was het nog 45 minuten stappen tot aan het campamento. Zolang we stapten, ging het goed. Maar van zodra we even stilstonden, bjvoorbeeld om een slokje water te drinken, werden we belaagd door grote zwermen muggen die allemaal een stukje van onze huid wilden veroveren. Blijven bewegen was de boodschap!
De verwelkoming van Rosa Maria, de bazin, was zeer hartelijk. Waar ik ze een vriendelijke doch beleefde hand wou toesteken, greeep zij mij stevig vast en omhelsde me alsof ze me al jaren kende maar even uit het oog was verloren. Gijs kreeg dezelfde begroeting en ze bedankte ons uitvoerig voor ons gedane werk. Leuk!
Aangezien de hut voor de vrijwilligers nog niet klaar was, mochten we in één van de 9 hutten voor toeristen slapen, pure luxe! 1 meter boven de grond, houten vloer, stevige bedden met muskiettennetten en gaas op alle wanden zodat je naar de dieren kan kijken maar die toch niet (althans niet zo eenvoudig) binnen kunnen. De hut had ook zijn eigen badkamer met een douche (stromend water in de namiddag), lavabo en toilet. Luxe dus.
Auke was volledig in haar nopjes met dit nieuwe huisje, en Sam was haast te moe van de reis om het verschil te merken. We staken 2 kaarsjes aan om onze donkere hut ietwat te verlichten en waren tegelijkertijd dankbaar voor de duisternis die ervoor zorgde dat we niet konden zien met welke al dan niet lieve dierenvriendjes we vannacht onze hut zouden delen.
De beschaafde ik kwam even naar boven toen ik voorstelde om onze tanden te poetsen voor we naar bed zouden gaan. Gewapend met een zaklamp trok ik de deur van de badkamer open waar ik al snel botste op een lavabo die niet langer wit maar wel zwart gekleurd was. Enerzijds door tientallen reuzemieren die over de lavabo krioelden, anderzijds door een dikke zwarte vogelspin die op de rand van de lavabo zat. Toen ik deze shock enigszins had verwerkt, richtte ik mezelf en de zaklantaarn op, alwaar ik recht in de ogen van een dikke kikker staarde. Ik sprong zo'n halve meter in de lucht, Gijs deed het in zijn broek van het lachen en de kikker die bleef me koelbloedig aankijken. Tanden poetsen, geen goed idee!!
De plek waar we verblijven is echt formidabel, hartje jungle, weg beschaving. Eén enorm woud met overal begroeiing. Beneden grassen, mossen en kleine plantjes. Op kniehoogte onkruid, planten en bloemen. Op ooghoogte kleinere of jongere bomen, stengels en waaierplanten. Daarboven een zee van bomen van verschillende grootte, dikte en soort, en talrijke lianen, allemaal kriskras door elkaar. Binnen dat gebied van 14000 vierkante kilometer dat door Madidi aangekocht en beschermd wordt, leven miljoenen dieren. Vogels, apen, insecten, MUGGEN, reptielen, wilde dieren. Ze zijn er allemaal, elk met hun eigen geluid, duidelijk hoorbaar zowel overdag als 's nachts. En temidden van deze wondere wereld wonen wij in onze hut. Terwijl de kids hun middagslaap doen lig ik onder mijn muskietennet om een deel van deze tekst te schrijven. Door het gaas van de hut zie ik makkelijk 15 aapjes in de omringende bomen slingeren. Eentje waagt zich zelfs erg dichtbij, deze komt op het gaas van de hut zitten en kijkt me een beetje uitdagend aan. Ik vind het best grappig en hou me bezig met het tikken van zijn tenen. Later blijkt dat het bezoekje van die aap helemaal niet zo onschuldig was. Toen we 's avonds weer in onze hut kwamen, zagen we meteen dat er ongewenst bezoek was geweest. Er lagen overal spullen op de grond, het bed van Gijs was beslapen en de koekjes waren uit onze rugzak verdwenen, enkel lege verpakkingen bleven over. Bleek dat de aap het gat in het gaas had gevonden, verder open had getrokken, zich naar binnen had gewurmd en zich kostelijk had geamuseerd in ons huisje. Hij moet gevlucht zijn toen hij ons hoorde aankomen, want hij zat nog op het dak van onze hut toen we toekwamen.
Het naar bed gaan in de jungle was steeds een bijzonder moment, dat we alle vier leuk vonden. Bij gebrek aan electriciteit hadden we 2 kleine kaarsjes gekregen, waarmee we de hele hut konden verlichten. Het was best een uitdaging om pyjama's aan te doen, tanden te poetsen (temidden van de kikkers, mieren en spinnen), pamper aan te doen (enkel van toepassing voor Sam) en onder het muskietennetje te kruipen, allemaal bij het licht van slechts twee kaarsjes. Probeer gerust eens, het is een hele ervaring!
Spijtig genoeg vond Sam de jungle maar niks. En diegene die Sam een beetje kennen die weten, als Sam iets niet leuk vindt, dan vindt hij het ook ECHT NIET LEUK en laat hij dat op allerlei manieren merken:
- weigeren om ook maar 1 hap te eten
- geween gedurende ongeveer 70% van de dag, variërend van gejammer tot gekrijs en alles daartussen
- uitdagen door precies datgene te doen waarvan hij weet dat het niet mag
- hangen, hangen en nog eens hangen want zijn voeten weigeren elke dienst
- ruzie maken met zijn zus, met zijn ouders en met iedereen die zich in zijn buurt waagt
Besluit: Sam vindt de jungle maar niks en we zien ons dan ook genoodzaakt om na 4 dagen jungle terug te keren naar Rurrenabaque. Daar aangekomen geven we hem een broodje met confituur, dat hij meteen helemaal opeet. Verder speelt hij superflink op straat met Auke en de buurkindjes en we merken dat hij helemaal herleeft. Oef!
De jungle was een mooie belevenis, echt wel een avontuur, van korte duur maar we hebben ervan genoten. Auke was in haar nopjes, maar dat is ze eigenlijk haast altijd. Ongelooflijk hoe gemakkelijk die is!
We zijn dus terug in Rurre, waar we waarschijnlijk nog ongeveer een weekje zullen blijven werken in de oficina, om daarna naar Peru door te reizen. Het voelt best goed om weer hier te zijn, dit tropische stadje is echt een leuke plek en we kennen ook al wat locals hier.
Tot gauw!!
De verwelkoming van Rosa Maria, de bazin, was zeer hartelijk. Waar ik ze een vriendelijke doch beleefde hand wou toesteken, greeep zij mij stevig vast en omhelsde me alsof ze me al jaren kende maar even uit het oog was verloren. Gijs kreeg dezelfde begroeting en ze bedankte ons uitvoerig voor ons gedane werk. Leuk!
Aangezien de hut voor de vrijwilligers nog niet klaar was, mochten we in één van de 9 hutten voor toeristen slapen, pure luxe! 1 meter boven de grond, houten vloer, stevige bedden met muskiettennetten en gaas op alle wanden zodat je naar de dieren kan kijken maar die toch niet (althans niet zo eenvoudig) binnen kunnen. De hut had ook zijn eigen badkamer met een douche (stromend water in de namiddag), lavabo en toilet. Luxe dus.
Auke was volledig in haar nopjes met dit nieuwe huisje, en Sam was haast te moe van de reis om het verschil te merken. We staken 2 kaarsjes aan om onze donkere hut ietwat te verlichten en waren tegelijkertijd dankbaar voor de duisternis die ervoor zorgde dat we niet konden zien met welke al dan niet lieve dierenvriendjes we vannacht onze hut zouden delen.
De beschaafde ik kwam even naar boven toen ik voorstelde om onze tanden te poetsen voor we naar bed zouden gaan. Gewapend met een zaklamp trok ik de deur van de badkamer open waar ik al snel botste op een lavabo die niet langer wit maar wel zwart gekleurd was. Enerzijds door tientallen reuzemieren die over de lavabo krioelden, anderzijds door een dikke zwarte vogelspin die op de rand van de lavabo zat. Toen ik deze shock enigszins had verwerkt, richtte ik mezelf en de zaklantaarn op, alwaar ik recht in de ogen van een dikke kikker staarde. Ik sprong zo'n halve meter in de lucht, Gijs deed het in zijn broek van het lachen en de kikker die bleef me koelbloedig aankijken. Tanden poetsen, geen goed idee!!
De plek waar we verblijven is echt formidabel, hartje jungle, weg beschaving. Eén enorm woud met overal begroeiing. Beneden grassen, mossen en kleine plantjes. Op kniehoogte onkruid, planten en bloemen. Op ooghoogte kleinere of jongere bomen, stengels en waaierplanten. Daarboven een zee van bomen van verschillende grootte, dikte en soort, en talrijke lianen, allemaal kriskras door elkaar. Binnen dat gebied van 14000 vierkante kilometer dat door Madidi aangekocht en beschermd wordt, leven miljoenen dieren. Vogels, apen, insecten, MUGGEN, reptielen, wilde dieren. Ze zijn er allemaal, elk met hun eigen geluid, duidelijk hoorbaar zowel overdag als 's nachts. En temidden van deze wondere wereld wonen wij in onze hut. Terwijl de kids hun middagslaap doen lig ik onder mijn muskietennet om een deel van deze tekst te schrijven. Door het gaas van de hut zie ik makkelijk 15 aapjes in de omringende bomen slingeren. Eentje waagt zich zelfs erg dichtbij, deze komt op het gaas van de hut zitten en kijkt me een beetje uitdagend aan. Ik vind het best grappig en hou me bezig met het tikken van zijn tenen. Later blijkt dat het bezoekje van die aap helemaal niet zo onschuldig was. Toen we 's avonds weer in onze hut kwamen, zagen we meteen dat er ongewenst bezoek was geweest. Er lagen overal spullen op de grond, het bed van Gijs was beslapen en de koekjes waren uit onze rugzak verdwenen, enkel lege verpakkingen bleven over. Bleek dat de aap het gat in het gaas had gevonden, verder open had getrokken, zich naar binnen had gewurmd en zich kostelijk had geamuseerd in ons huisje. Hij moet gevlucht zijn toen hij ons hoorde aankomen, want hij zat nog op het dak van onze hut toen we toekwamen.
Het naar bed gaan in de jungle was steeds een bijzonder moment, dat we alle vier leuk vonden. Bij gebrek aan electriciteit hadden we 2 kleine kaarsjes gekregen, waarmee we de hele hut konden verlichten. Het was best een uitdaging om pyjama's aan te doen, tanden te poetsen (temidden van de kikkers, mieren en spinnen), pamper aan te doen (enkel van toepassing voor Sam) en onder het muskietennetje te kruipen, allemaal bij het licht van slechts twee kaarsjes. Probeer gerust eens, het is een hele ervaring!
Spijtig genoeg vond Sam de jungle maar niks. En diegene die Sam een beetje kennen die weten, als Sam iets niet leuk vindt, dan vindt hij het ook ECHT NIET LEUK en laat hij dat op allerlei manieren merken:
- weigeren om ook maar 1 hap te eten
- geween gedurende ongeveer 70% van de dag, variërend van gejammer tot gekrijs en alles daartussen
- uitdagen door precies datgene te doen waarvan hij weet dat het niet mag
- hangen, hangen en nog eens hangen want zijn voeten weigeren elke dienst
- ruzie maken met zijn zus, met zijn ouders en met iedereen die zich in zijn buurt waagt
Besluit: Sam vindt de jungle maar niks en we zien ons dan ook genoodzaakt om na 4 dagen jungle terug te keren naar Rurrenabaque. Daar aangekomen geven we hem een broodje met confituur, dat hij meteen helemaal opeet. Verder speelt hij superflink op straat met Auke en de buurkindjes en we merken dat hij helemaal herleeft. Oef!
De jungle was een mooie belevenis, echt wel een avontuur, van korte duur maar we hebben ervan genoten. Auke was in haar nopjes, maar dat is ze eigenlijk haast altijd. Ongelooflijk hoe gemakkelijk die is!
We zijn dus terug in Rurre, waar we waarschijnlijk nog ongeveer een weekje zullen blijven werken in de oficina, om daarna naar Peru door te reizen. Het voelt best goed om weer hier te zijn, dit tropische stadje is echt een leuke plek en we kennen ook al wat locals hier.
Tot gauw!!
-
03 September 2017 - 21:37
Leen Vervaeke:
Dank je wel. amai, dat is toch niet simpel daar. Gelukkig zijn jullie rustige zielen.
Geniet er nog van en dan een goede reis naar Peru! -
03 September 2017 - 22:27
Erica Schoenmakers:
Wat een avontuur in de Jungle ( jullie zijn echt heel dapper) Heerlijk om je verhaal te lezen, ik heb er echt van genoten. Nog een weekje bij de locals, en dan op naar Peru -
03 September 2017 - 22:28
Trees Thoen:
Spannend!!!!!! Ik lees je verslag in een adem door... Leven in het 'Nu' .
Ik zie jullie zo voor me, en de kikkers, spinnen, mieren en apen ook!
Nog een verrassende week en daarna een vlotte overgang naar Peru.....op naar het volgende avontuur!!!!
Blij met jullie schrijven! Trees -
03 September 2017 - 22:45
Lynn:
Super om jullie fantastische verhalen te lezen! Geniet van jullie ondertussen al vertrouwde stek daar! -
04 September 2017 - 16:30
Diemer:
Zeer leuke verslagen om te lezen! De jungle moet ongelofelijk geweest zijn :-O! Veel plezier verder op jullie onvergetelijk avontuur en geniet ten volle! We volgen jullie verder!
-
04 September 2017 - 18:53
Broer Tom :
Hé Celine, Gijs en de kids!
Wat een bijzondere belevenissen toch weer...
Dus neem het in je op, in het hier en nu... elke ervaring is als een penseelstreek op een doek, samen maken jullie ongetwijfeld een betoverend schilderij!
Geniet er van!
Liefs,
p.s. toch jammer van die Jaguar ;-) -
04 September 2017 - 19:53
Corine Van Gorp:
Wat een ontzettend mooie ervaring. Jammer dat het zo kort heeft geduurd, maar inderdaad als Sam niet wil dan wil hij ook niet. In mijn slaap heb ik hem horen roepen keihard.....OMA.......... En wat super van Auke . Wat kan zij zich overal geweldig goed aanpassen. Ik vind het toch geweldig knap van jullie kinderen dat het zo super gaat. Het is een hele belevenis.
Eem hele dikke knuffel voor jullie alle vier -
04 September 2017 - 20:06
Stephanie Demey:
Luca heeft gezien op de foto's dat Gijs een echte aap onder de apen is...
De kids (Luca en Ilia althans) staan hier met rode oortjes te luisteren... ik ben er bijna zeker van dat ze het af en toe spijtig vinden dat hun mama en papa niet zo avontuurlijk zijn... ze zijn dan ook heel blij dat ze de wilde verhalen van jullie kunnen horen!
En ja, Sammetje stelt de regels... maar dat is natuurlijk zo met kids... al een geluk dat Auke zo makkelijk is als haar meetje ;-)
Geniet maar verder van jullie trip!
Wij zitten hier intussen terug in de dagelijkse drukte van een nieuw schooljaar... maar ook wij genieten hoor!
Veel liefs!
zus, Lio, Luca, Ilia, Kris en Milo -
05 September 2017 - 21:40
Katrien Casier:
Waauw !!! Wat een ongelooflijk verhaal !!! Ik lees het elke keer opnieuw!! Moet een fantastische ervaring geweest zijn. En wat je schrijft over de kindjes is ooooh zo herkenbaar. Auke de gemakkelijkheid zelve en Sammeke die de hele boel gaat tiraniseren. Eigenlijk mag ik dit niet zeggen, maar stiekem ben ik hem toch wel dankbaar want...mamie was er toch niet echt gerust in, jullie in de jungle (sorry!). Verder geniet ik ontzettend van de mooie foto's, doet deugd om jullie te zien.
Geniet er verder nog van en zorg goed voor elkaar.
Dikke knuffel voor jullie alle vier,
Papie en Mamie -
08 September 2017 - 19:18
Ine V D Wiel:
Hoi Gijs en Celine , wat een verhaal zeg en een mooie belevenis voor jullie.
Knap hoor , ik zou het doodeng vinden. Wel mooi om te lezen.
Geniet nog maar een paar dagen daar en een goede reis naar Peru.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
