Het leven in rurrenabaque
Door: Celine
Blijf op de hoogte en volg Celine
24 Augustus 2017 | Bolivia, Rurrenabaque
Hola de nuevo! Hier ben ik weer!
We zijn ons nieuwe leventje intussen al goed gewoon. We wonen en werken elke dag in la oficina de madidi travel. Werken is wel wat sterk uitgedrukt, laat ons zeggen dat we er zijn. Dit is voor mij de grootste aanpassing en uitdaging tot nu toe: je moet alles traag doen en het liefst ook heel erg inefficient. Als er bvb 7 toeristen naar de jungle vertrekken en je moet ze laarzen meegeven, dan vraag je aan 1 persoon per keer zijn schoenmaat, om minstens 7x op en neer te lopen naar het schoenrek, waar alle laarzen lukraak op het rek zijn gegooid en je dus een hele zoektocht te wachten staat om 2 laarzen van dezelfde maat te vinden en daarbij liefst ook nog 1 rechter en 1 linker. Zoveel inefficientie kon ik natuurlijk niet lang aanzien. Het rek staat er nu netjes geordend bij, met kaartjes per schoenmaat. Ik vraag me maar beter niet af voor hoelang.
Sinds dinsdag mogen we nu ook slapen in la oficina. Dat mochten we zondag en maandag nog niet. We waren gestraft omdat we niet in de oficina in la Paz waren geweest (heb ik stiekem gelezen in een email die niet voor mijn ogen bestemd was). Klein detail is dat niemand ons er van tevoren op had gewezen dat we absoluut eerst langs la Paz moesten passeren.
We zijn wel blij met ons kamertje. Het is een donker hok met muren van planken en lakens en hier en daar een gat, maar het is wel makkelijk dichtbij het werk en het is gratis. We mogen ook vanalles gebruiken: toilet, douche met lekker koud water, de keuken, de wasmachine, de tuin en terras.
De kids zijn eigenlijk wel in hun nopjes hier. Ze gaan elke ochtend van 8u tot 12u naar de opvang. Ik heb geen idee wat ze er precies allemaal doen, maar ze zijn heel enthousiast. Na de middag spelen ze hier in la oficina en na 16u probeer ik iets leuks met hen te doen: gaan zwemmen, naar de speeltuin of spelletjes spelen op de Plaza. Meestal gaan we te voet naar de opvang, maar ze mochten ook al 2x mee met de scooter van mijn collega Saida. Er zijn hier amper auto's, geen fietsen, maar wel 100en moto's. Zo gebeurt het dat Saida haar zoontje en onze 2 kids meeneemt op haar scooter, dat vinden ze natuurlijk de max!
Nog enkele lokale rariteiten die ik graag met jullie wil delen:
- Op 1 scooter passen makkelijk 4 personen! Het is ook de uitverkoren plek om tijdens een ritje borstvoeding te geven aan je baby (of kleuter van wel 5j oud!). Een helm kennen ze niet.
- Vergeet mr Propre, poets je vloer liever met pure Diesel, het perfecte poetsmiddel en de geur blijft gegarandeerd dagenlang hangen.
- Muziek klinkt het best als je die extra luid zet, zeker op restaurant, zodat je niet met elkaar kunt spreken en alleen maar liefdevol in elkaars ogen kunt kijken.
- 1 winkel is geen winkel! De straten zijn gevuld met tientallen winkeltjes, die allemaal precies hetzelfde aanbieden. Broederlijk naast elkaar.
Vooraleer ik afsluit, beschrijf ik nog even wat ons werk precies inhoudt. Ik werk van 7u tot 11u en van 12u tot 16u, terwijl Gijs werkt van 8u tot 12u en van 14u tot 18u. 'S morgens begin ik de dag met poetsen (jaja, echt waar, poetsen!!!). Het terras vooraan, achteraan, het kantoor, toilet, alle tafeltjes. Er wordt hier veel gepoetst, en toch is het hier altijd stoffig. Waarschijnlijk door de warmte en de vele aarde, hoewel 80% van de straten aangelegd zijn. Daarna haal ik de was binnen: lakens en dekbedovertrekken van toeristen uit de jungle worden naar de oficina gestuurd om gewassen te worden en terug te sturen. Elke dag krijgen we ook een boodschappenlijstje, waarop staat welke voedingswaren, medicijnen en kleine benodigdheden we de dag erop met de boot moeten meesturen naar de jungle. Meestal ga ik dus op boodschap. Verder maak ik ook de lunchpakketten klaar voor de toeristen die die dag vertrekken. Om 10u30 ontvang ik die toeristen, geef ze laarzen, een poncho en een fles water en stel ze voor aan hun gids die hen meeneemt naar de boot.
In de namiddag sta ik de toeristen die in onze oficina langskomen te woofd en probeer een tour te verkopen. Ik heb al 6 tours verkocht, een waar succes en superleuk om te doen!
Gijs werkt als - je raadt het nooit - klusjesman!! Jaja, de bekendheid van de klusbus reikt tot ver buiten de landsgrenzen. Hij is bezig met het aanleggen van een dakterras, schilderwerk en allerlei kleine herstellingen. Ook moet hij elke dag de boot laden en lossen. Daarvoor loopt hij dagelijks een aantal keer op en neer naar het haventje, zo'n 300 meter verderop, met een zware kar, door de gloeiende hitte. Wat een vent heb ik toch te pakken!
Het leven hier is simpel en eenvoudig, de sfeer is vriendelijk en relaxed. De straatjes weergalmen met het geluid van de scooters, luide muziek, gekwebbel van (straat)kinderen en getrippel van straathonden. De ideale plek voor auke en sam (en stiekem ook mama) om hun angst voor honden te overwinnen. Dit lukt al bijna, maar nog niet helemaal.
We blijven nog eventjes verder kabbelen op de golven van dit eenvoudig bestaan. Zondag of maandag mogen we mee met de boot voor een tocht van 3uur naar Serere, hartje jungle. We laten nog wel iets weten voor ons vertrek. Ik probeer ook foto's op de blog te plaatsen, maar het internet is zo slecht dat het voorlopig nog niet gelukt is.
Veel liefs van ons alle vier!
We zijn ons nieuwe leventje intussen al goed gewoon. We wonen en werken elke dag in la oficina de madidi travel. Werken is wel wat sterk uitgedrukt, laat ons zeggen dat we er zijn. Dit is voor mij de grootste aanpassing en uitdaging tot nu toe: je moet alles traag doen en het liefst ook heel erg inefficient. Als er bvb 7 toeristen naar de jungle vertrekken en je moet ze laarzen meegeven, dan vraag je aan 1 persoon per keer zijn schoenmaat, om minstens 7x op en neer te lopen naar het schoenrek, waar alle laarzen lukraak op het rek zijn gegooid en je dus een hele zoektocht te wachten staat om 2 laarzen van dezelfde maat te vinden en daarbij liefst ook nog 1 rechter en 1 linker. Zoveel inefficientie kon ik natuurlijk niet lang aanzien. Het rek staat er nu netjes geordend bij, met kaartjes per schoenmaat. Ik vraag me maar beter niet af voor hoelang.
Sinds dinsdag mogen we nu ook slapen in la oficina. Dat mochten we zondag en maandag nog niet. We waren gestraft omdat we niet in de oficina in la Paz waren geweest (heb ik stiekem gelezen in een email die niet voor mijn ogen bestemd was). Klein detail is dat niemand ons er van tevoren op had gewezen dat we absoluut eerst langs la Paz moesten passeren.
We zijn wel blij met ons kamertje. Het is een donker hok met muren van planken en lakens en hier en daar een gat, maar het is wel makkelijk dichtbij het werk en het is gratis. We mogen ook vanalles gebruiken: toilet, douche met lekker koud water, de keuken, de wasmachine, de tuin en terras.
De kids zijn eigenlijk wel in hun nopjes hier. Ze gaan elke ochtend van 8u tot 12u naar de opvang. Ik heb geen idee wat ze er precies allemaal doen, maar ze zijn heel enthousiast. Na de middag spelen ze hier in la oficina en na 16u probeer ik iets leuks met hen te doen: gaan zwemmen, naar de speeltuin of spelletjes spelen op de Plaza. Meestal gaan we te voet naar de opvang, maar ze mochten ook al 2x mee met de scooter van mijn collega Saida. Er zijn hier amper auto's, geen fietsen, maar wel 100en moto's. Zo gebeurt het dat Saida haar zoontje en onze 2 kids meeneemt op haar scooter, dat vinden ze natuurlijk de max!
Nog enkele lokale rariteiten die ik graag met jullie wil delen:
- Op 1 scooter passen makkelijk 4 personen! Het is ook de uitverkoren plek om tijdens een ritje borstvoeding te geven aan je baby (of kleuter van wel 5j oud!). Een helm kennen ze niet.
- Vergeet mr Propre, poets je vloer liever met pure Diesel, het perfecte poetsmiddel en de geur blijft gegarandeerd dagenlang hangen.
- Muziek klinkt het best als je die extra luid zet, zeker op restaurant, zodat je niet met elkaar kunt spreken en alleen maar liefdevol in elkaars ogen kunt kijken.
- 1 winkel is geen winkel! De straten zijn gevuld met tientallen winkeltjes, die allemaal precies hetzelfde aanbieden. Broederlijk naast elkaar.
Vooraleer ik afsluit, beschrijf ik nog even wat ons werk precies inhoudt. Ik werk van 7u tot 11u en van 12u tot 16u, terwijl Gijs werkt van 8u tot 12u en van 14u tot 18u. 'S morgens begin ik de dag met poetsen (jaja, echt waar, poetsen!!!). Het terras vooraan, achteraan, het kantoor, toilet, alle tafeltjes. Er wordt hier veel gepoetst, en toch is het hier altijd stoffig. Waarschijnlijk door de warmte en de vele aarde, hoewel 80% van de straten aangelegd zijn. Daarna haal ik de was binnen: lakens en dekbedovertrekken van toeristen uit de jungle worden naar de oficina gestuurd om gewassen te worden en terug te sturen. Elke dag krijgen we ook een boodschappenlijstje, waarop staat welke voedingswaren, medicijnen en kleine benodigdheden we de dag erop met de boot moeten meesturen naar de jungle. Meestal ga ik dus op boodschap. Verder maak ik ook de lunchpakketten klaar voor de toeristen die die dag vertrekken. Om 10u30 ontvang ik die toeristen, geef ze laarzen, een poncho en een fles water en stel ze voor aan hun gids die hen meeneemt naar de boot.
In de namiddag sta ik de toeristen die in onze oficina langskomen te woofd en probeer een tour te verkopen. Ik heb al 6 tours verkocht, een waar succes en superleuk om te doen!
Gijs werkt als - je raadt het nooit - klusjesman!! Jaja, de bekendheid van de klusbus reikt tot ver buiten de landsgrenzen. Hij is bezig met het aanleggen van een dakterras, schilderwerk en allerlei kleine herstellingen. Ook moet hij elke dag de boot laden en lossen. Daarvoor loopt hij dagelijks een aantal keer op en neer naar het haventje, zo'n 300 meter verderop, met een zware kar, door de gloeiende hitte. Wat een vent heb ik toch te pakken!
Het leven hier is simpel en eenvoudig, de sfeer is vriendelijk en relaxed. De straatjes weergalmen met het geluid van de scooters, luide muziek, gekwebbel van (straat)kinderen en getrippel van straathonden. De ideale plek voor auke en sam (en stiekem ook mama) om hun angst voor honden te overwinnen. Dit lukt al bijna, maar nog niet helemaal.
We blijven nog eventjes verder kabbelen op de golven van dit eenvoudig bestaan. Zondag of maandag mogen we mee met de boot voor een tocht van 3uur naar Serere, hartje jungle. We laten nog wel iets weten voor ons vertrek. Ik probeer ook foto's op de blog te plaatsen, maar het internet is zo slecht dat het voorlopig nog niet gelukt is.
Veel liefs van ons alle vier!
-
26 Augustus 2017 - 22:19
Erica Schoenmakers:
Wat een prachtig verhaal en wat een indrukken!
Super om te lezen Celine. Mocht je het als poetsvrouw niet redden dan kun je altijd nog een boek gaan schrijven :-)
Succes met de boottocht en het jungle avontuur.
Groetjes uit Oisterwijk xxxxx
Erica & Luciën, Teun ,Bart & Eline
-
27 Augustus 2017 - 12:43
Corine Van Gorp:
Goed te horen dat jullie het zo naar je zin hebben. Ik heb je verslag nu gevonden.......duurde even. Fijn ook dat de kinderen het zo goed naar hun zin hebben.
Hebben zo'n super leuk feest gehad van onze Tom. Het was super mooi weer. Achter de veldschuur en in de wei van de geiten/kippen hadden de mannen alles opgezet. Er speelde een bandje midden op het weiland en er waren ook verschillende muzikanten die onze Tom, Bjorn en Ted kenden en wilden spelen. Tom is natuurlijk druk geweest met zijn muziek onder de veldschuur. Het was net een klein festival. In de wei stonden ook wel een stuk of 25 tenten waarin de gasten bleven slapen. Gisteren morgen hebben de mannen nog voor een ontbijt gezorgd en toen was het opruimen geblazen. Ze waren bekaf gisteren maar super tevreden. Onze Tom vond dat het precies was gegaan zoals hij gehoopt had.
Hij miste jullie wel. Heeft een keer tegen mij gezegd dat hier onze Gijs ook bij had moeten zijn. Dat had jij vast ook super gevonden Gijs.
Ben benieuwd hoe ons contact verloopt als jullie in de jungle zitten. We wensen jullie ook heel veel (werk)plezier daar. Dikke knuffel voor jullie alle vier. -
28 Augustus 2017 - 10:18
Stephanie Demey:
Dag zus, dag gijsie, dag piepelau en dag jammeke!
Wat een verhaal alweer! Avonturiers ten top toch hoor jullie!
Super om te lezen hoe goed jullie het stellen... zou heel graag een vlieg zijn en daar toch even komen piepen, maar regelmatig zo'n uitgebreid verslag maakt ook al veel goed!
Hier zijn we net terug van zomerkamp.
Het werd een topeditie met 100 man in Watou...
De kampsfeer kennen jullie wel: enthousiasme van 's morgens vroeg, heel veel dans, zingen, lachen, luna-tica, kleurgroepen, waterspelletjes, flesjes water, WAP, ochtend- en avondstemming en bovenal een heerlijke sfeer onder 70 hechte balletvriendinnen, 14 moni's, 5 kokkies en dan nog kinderen van koks en moni's... theeft deugd gedaan!
En dan nu back to reality: vechten met de bergen mails, opstart nieuwe dansjaar, nieuwe lessen opmaken, kids vanaf vrijdag terug naar school, Ilia wordt nu ook ingeschreven in de voetbal (bij Luca), Lio naar de crèche... terug wat structuur zal wel deugd doen na een goedgevulde zomer...
En in alle drukte vliegt de tijd en zijn jullie zo terug bij ons ;-)
Dikke zoenen van ons aan jullie! En voorzichtig hé!
x -
28 Augustus 2017 - 22:36
Thoen Trees:
Dag Céline, Gijs, Auke en Sam,
Zooooo fijn, jullie op deze manier mee te maken. Zo ver weg en toch zo dichtbij door je schrijven.
Van flexibiliteit en vertrouwen gesproken !
Bijzonder toch hoe snel kinderen zich aanpassen hé.....wat een cadeau voor hen!
En dat laarzenverhaal typeert waarschijnlijk de levensstijl van die mensen.
Breng maar wat van die rust en dat zorgeloze mee,al vraagt dit toch wat soepelheid en aanpassing ,denk ik.
Een warme groet van hieruit en alle goeds
Trees
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
