Een dag uit het leven van La Gringa
Door: Céline
Blijf op de hoogte en volg Celine
29 September 2017 | Peru, Huaraz
6u38 - wekker - volkomen nutteloos want ik was natuurlijk al wakker enerzijds door de ochtendzon die zich doorheen tientallen spleetjes en kiertjes naar binnen wurmt en anderzijds door het vrolijke gekwebbel van onze eeuwige vroege vogel Sam die in een geanimeerd gesprek is verwikkeld met Baloe de Beer. 5 minuten later liggen mijn twee mannen dicht tegen me aan en ruik ik de zoete slaap in hun heerlijke lijf. Daar komt ook Auke haar trapje af gesukkeld, met Milo de Beer onder de arm, een hele opdracht is dat. Ze neemt haar favoriete plaats in, boven op haar drie reisgezellen, en zo begint de dag met een traditionele gezinsknuffel.
7u30 - tijd voor ontbijt: cornflakes met yoghurt of melk, broodjes met kaas/hesp/confituur of manjar, een heerlijke lokale zoete brei die eruitziet als honing en smelt als chocolade op je tong. Je hoort het al, we komen niks tekort!
8u - snel een kwak zonnecreme op beide kids mikken, een hoed op hun hoofd en hup, op stap naar de creche, zo´n 2 km verderop in Caraz. Sinds twee dagen leggen de kids de afstand grotendeels lopend af. Ze hollen dan achter mekaar aan over het voetpad en trotseren daarbij gelach, geroep en tientallen aanrakingen van leden van de lokale bevolking die extatisch reageren op twee hollende blanke kindertjes. Ik snel erachteraan en groet vrolijk elke Peruaan met 'Buenos Días', waarop ik meermaals 'Gringa' te horen krijg, wat zoveel betekent als 'neger', maar dan voor een blanke. Sommigen spreken het vrolijk en verwonderd uit, alsof ze dankbaar zijn om een echte Gringa te mogen ontmoeten. Anderen grommen het tussen hun lippen door, enigszins verwijtend, boos voor al die rijke blanken die symbool staan voor de vele plunderingen uit het verleden. Nog anderen roepen het uit volle borst, zodat echt iedereen kan meegenieten van de aanschouwing van een ware blanke, waarop ik nog sneller vooruit hol. Even verderop staat Sam beteuterd naar zijn voetje te kijken. Had ie hem diep in een verse hondendrol gemikt, zo'n mooie bruine kwak met een draaipunt bovenop, nog enigszins stomend van versheid. Vloek.
9u - terug thuis, begin van de werkdag. Elke dag organiseer ik een leermomentje met de twee poetsdames, Lina en Sara. Meestal bekijken we dan een Youtube video waarbij de crew van een 5* hotel hun poetspraktijken toont, waarna we uitvoerig bespreken wat we nuttig vinden en wat niet, en wat we hier ook zouden kunnen doen. Voor vandaag heb ik een practicum georganiseerd. Ik plaats wat tafels tegen elkaar en leg voor elke leerling een grote handdoek, een kleine handdoek, een mini-handdoekje en een WC rol klaar. Klaar voor de les Origami oftewel handdoeken en WC papier in mooie vormen vouwen. Het voortonen laat ik wijselijk aan Youtube over, daarna gaan ze aan de slag. Na 45 minuten zwoegen mag het resultaat er zijn. De dames zijn tevreden met het resultaat en gaan hun kunstwerkjes meteen draperen in de suitekamers van het hotel. Dat ik ooit juf zou worden zat er wel in, maar kuisjuf toch echt wel helemaal niet! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Na de les heb ik er genoeg van om anderen aan het werk te zetten en besluit ik ook zelf iets te doen. Ik ga de kast schilderen in kamer 13. Gewapend met verf, 2 borstels, massa's krantenpapier dat ik wegens een grenzeloze onhandigheid ook echt allemaal lijk te bekladden, en mijn MP3, ga ik ertegenaan.
12u30 - Ik haast me naar de creche om de kids op te halen. De terugweg doen we met de mototaxi, elke dag met dezelfde vriendelijke vent die zijn petje veel te hoog op zijn hoofd heeft staan. De hele rit door hou ik die pet nauwgezet in de gaten, om getuige te zijn van het moment waarop hij vrolijk de lucht in gaat.
Lunchen doen we buiten op terras. Meestal staan er broodjes met palta (beter gekend als avocado), kaas of hesp en fruit op het menu.
14u - we gaan op stap, te voet naar Annaelie en haar zoon Zat (zo heetie echt!!), 6 jaar. Tante Annie is er ook en het wordt een gezellige boel waar wij vier in het gras genieten van de zon en het gezelschap en de kids intussen het huis tot een puinhoop omtoveren en daar heel veel plezier aan beleven.
15u30 - We spreken met Annaelie af om morgen samen te gaan paardrijden en nemen afscheid. Op het aardeweggetje van haar huis naar de grote weg krijgen we het letterlijk aan de stok met een straathond. We komen er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf. 'Ikke niet bang' roept Sam lekker stoer vanop zijn troon op papa's rug. We nemen een mototaxi naar net buiten de stad, vanwaar we te voet een heuvel beklimmen op weg naar de rivier. Tijd voor wat geploeter: stappen in de rivier op van die glibberige stenen, spetteren, steentjes gooien, springen in het water,...Heerlijk. Ik ben er eindelijk in geslaagd om wat foto's online te zwieren dus neem gerust een kijkje bij het beeldmateriaal.
17u30 - We haasten ons met een mototaxi naar de markt achter groenten, fruit en kaas. De markt is veruit mijn favoriete plekje hier. Beeld je even in: 3 gigantische hangars naast elkaar die helemaal volgestouwd zijn met kraampjes: in de hangars, voor de hangars, achter de hangars, tussen de hangars, elke vierkante cm wordt benut. Het geheel vormt een kunstwerk van geuren en kleuren: vis, vlees, kaas, eieren, allerlei groenten en fruit, bloemen, koekjes, broodjes, speelgoed, WC papier, kruiden, je vindt het er allemaal! Dit is het bruisende centrum van deze stad, waar elke inwoner (mens en hond) bijna dagelijks komt.
19u - Mmmm vandaag maken we lekkere hamburgers! Voor het eerst sinds we hier zijn regent het, dus we beslissen vanavond binnen te blijven en een spelletjesavond te doen. Sam en Auke hollen naar het winkeltje op de hoek achter lekkers. Cola voor Auke, Fanta voor Sam en chips voor beiden. Totaal: ongeveer 5 Sol (1.25 Euro). Papa neemt een biertje en mama een wijntje en de avond kan beginnen. Eerst kwartet, dan Bingo, dan Uno.
21u - Bedtijd voor de kids! Mama en papa gaan nog een beetje manillen - waarbij Gijs voor het eerst wint :-( - en genieten van de rust.
Zouden we dit leven gewoon kunnen worden? Vast wel...Het mooie weer, de eeuwige bergen, de afwezigheid van beton, het straatleven, de stress - wat is dat?, de sappige taal, de blote voeten in de aarde...Is dit niet hoe het leven bedoeld was??
Anderzijds zouden we op sociaal vlak wel wat missen - jullie allemaal, stuk voor stuk, om mee te beginnen! Een leuk gesprek, een goeie grap, iemand kunnen vertrouwen en het gevoel erbij te horen. De volwassenen hier zijn grotendeels ongeschoold, en hun grappen beperken zich tot het uitroepen van de naam van het vrouwelijke geslachtsdeel (indien het mannen zijn) of de naam van het mannelijke geslachtsdeel (indien het vrouwen zijn), gevolgd door een immens gelach, gebulder, gegier en getier. Vrolijk zijn ze zeker, simpel des te meer.
Wij zijn niet beter, wij kunnen niet meer dan zij, wij zijn niet slimmer of mooier, maar we zijn wel anders. O zo anders...
Dus besluiten we te genieten van de tijd die ons nog rest, zoveel mogelijk te absorberen van deze prachtige wereld met zijn prachtige bewoners, om daarna, verrijkt van leven, terug te keren naar waar we thuis horen.
Un abrazo!
7u30 - tijd voor ontbijt: cornflakes met yoghurt of melk, broodjes met kaas/hesp/confituur of manjar, een heerlijke lokale zoete brei die eruitziet als honing en smelt als chocolade op je tong. Je hoort het al, we komen niks tekort!
8u - snel een kwak zonnecreme op beide kids mikken, een hoed op hun hoofd en hup, op stap naar de creche, zo´n 2 km verderop in Caraz. Sinds twee dagen leggen de kids de afstand grotendeels lopend af. Ze hollen dan achter mekaar aan over het voetpad en trotseren daarbij gelach, geroep en tientallen aanrakingen van leden van de lokale bevolking die extatisch reageren op twee hollende blanke kindertjes. Ik snel erachteraan en groet vrolijk elke Peruaan met 'Buenos Días', waarop ik meermaals 'Gringa' te horen krijg, wat zoveel betekent als 'neger', maar dan voor een blanke. Sommigen spreken het vrolijk en verwonderd uit, alsof ze dankbaar zijn om een echte Gringa te mogen ontmoeten. Anderen grommen het tussen hun lippen door, enigszins verwijtend, boos voor al die rijke blanken die symbool staan voor de vele plunderingen uit het verleden. Nog anderen roepen het uit volle borst, zodat echt iedereen kan meegenieten van de aanschouwing van een ware blanke, waarop ik nog sneller vooruit hol. Even verderop staat Sam beteuterd naar zijn voetje te kijken. Had ie hem diep in een verse hondendrol gemikt, zo'n mooie bruine kwak met een draaipunt bovenop, nog enigszins stomend van versheid. Vloek.
9u - terug thuis, begin van de werkdag. Elke dag organiseer ik een leermomentje met de twee poetsdames, Lina en Sara. Meestal bekijken we dan een Youtube video waarbij de crew van een 5* hotel hun poetspraktijken toont, waarna we uitvoerig bespreken wat we nuttig vinden en wat niet, en wat we hier ook zouden kunnen doen. Voor vandaag heb ik een practicum georganiseerd. Ik plaats wat tafels tegen elkaar en leg voor elke leerling een grote handdoek, een kleine handdoek, een mini-handdoekje en een WC rol klaar. Klaar voor de les Origami oftewel handdoeken en WC papier in mooie vormen vouwen. Het voortonen laat ik wijselijk aan Youtube over, daarna gaan ze aan de slag. Na 45 minuten zwoegen mag het resultaat er zijn. De dames zijn tevreden met het resultaat en gaan hun kunstwerkjes meteen draperen in de suitekamers van het hotel. Dat ik ooit juf zou worden zat er wel in, maar kuisjuf toch echt wel helemaal niet! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Na de les heb ik er genoeg van om anderen aan het werk te zetten en besluit ik ook zelf iets te doen. Ik ga de kast schilderen in kamer 13. Gewapend met verf, 2 borstels, massa's krantenpapier dat ik wegens een grenzeloze onhandigheid ook echt allemaal lijk te bekladden, en mijn MP3, ga ik ertegenaan.
12u30 - Ik haast me naar de creche om de kids op te halen. De terugweg doen we met de mototaxi, elke dag met dezelfde vriendelijke vent die zijn petje veel te hoog op zijn hoofd heeft staan. De hele rit door hou ik die pet nauwgezet in de gaten, om getuige te zijn van het moment waarop hij vrolijk de lucht in gaat.
Lunchen doen we buiten op terras. Meestal staan er broodjes met palta (beter gekend als avocado), kaas of hesp en fruit op het menu.
14u - we gaan op stap, te voet naar Annaelie en haar zoon Zat (zo heetie echt!!), 6 jaar. Tante Annie is er ook en het wordt een gezellige boel waar wij vier in het gras genieten van de zon en het gezelschap en de kids intussen het huis tot een puinhoop omtoveren en daar heel veel plezier aan beleven.
15u30 - We spreken met Annaelie af om morgen samen te gaan paardrijden en nemen afscheid. Op het aardeweggetje van haar huis naar de grote weg krijgen we het letterlijk aan de stok met een straathond. We komen er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf. 'Ikke niet bang' roept Sam lekker stoer vanop zijn troon op papa's rug. We nemen een mototaxi naar net buiten de stad, vanwaar we te voet een heuvel beklimmen op weg naar de rivier. Tijd voor wat geploeter: stappen in de rivier op van die glibberige stenen, spetteren, steentjes gooien, springen in het water,...Heerlijk. Ik ben er eindelijk in geslaagd om wat foto's online te zwieren dus neem gerust een kijkje bij het beeldmateriaal.
17u30 - We haasten ons met een mototaxi naar de markt achter groenten, fruit en kaas. De markt is veruit mijn favoriete plekje hier. Beeld je even in: 3 gigantische hangars naast elkaar die helemaal volgestouwd zijn met kraampjes: in de hangars, voor de hangars, achter de hangars, tussen de hangars, elke vierkante cm wordt benut. Het geheel vormt een kunstwerk van geuren en kleuren: vis, vlees, kaas, eieren, allerlei groenten en fruit, bloemen, koekjes, broodjes, speelgoed, WC papier, kruiden, je vindt het er allemaal! Dit is het bruisende centrum van deze stad, waar elke inwoner (mens en hond) bijna dagelijks komt.
19u - Mmmm vandaag maken we lekkere hamburgers! Voor het eerst sinds we hier zijn regent het, dus we beslissen vanavond binnen te blijven en een spelletjesavond te doen. Sam en Auke hollen naar het winkeltje op de hoek achter lekkers. Cola voor Auke, Fanta voor Sam en chips voor beiden. Totaal: ongeveer 5 Sol (1.25 Euro). Papa neemt een biertje en mama een wijntje en de avond kan beginnen. Eerst kwartet, dan Bingo, dan Uno.
21u - Bedtijd voor de kids! Mama en papa gaan nog een beetje manillen - waarbij Gijs voor het eerst wint :-( - en genieten van de rust.
Zouden we dit leven gewoon kunnen worden? Vast wel...Het mooie weer, de eeuwige bergen, de afwezigheid van beton, het straatleven, de stress - wat is dat?, de sappige taal, de blote voeten in de aarde...Is dit niet hoe het leven bedoeld was??
Anderzijds zouden we op sociaal vlak wel wat missen - jullie allemaal, stuk voor stuk, om mee te beginnen! Een leuk gesprek, een goeie grap, iemand kunnen vertrouwen en het gevoel erbij te horen. De volwassenen hier zijn grotendeels ongeschoold, en hun grappen beperken zich tot het uitroepen van de naam van het vrouwelijke geslachtsdeel (indien het mannen zijn) of de naam van het mannelijke geslachtsdeel (indien het vrouwen zijn), gevolgd door een immens gelach, gebulder, gegier en getier. Vrolijk zijn ze zeker, simpel des te meer.
Wij zijn niet beter, wij kunnen niet meer dan zij, wij zijn niet slimmer of mooier, maar we zijn wel anders. O zo anders...
Dus besluiten we te genieten van de tijd die ons nog rest, zoveel mogelijk te absorberen van deze prachtige wereld met zijn prachtige bewoners, om daarna, verrijkt van leven, terug te keren naar waar we thuis horen.
Un abrazo!
-
30 September 2017 - 08:29
Dian:
Wat een fantastische verhalen!!! Ik heb ze allemaal achter elkaar gelezen. Wat kunnen jullie gezellig en fantastisch schrijven. Heel leuk om te lezen. Wat hebben jullie al veel avonturen beleefd.
Fijn dat het met jullie nu allemaal weer goed gaat. Vele hobbel(tjes) moeten doorstaan, maar met zulke positivo's kom je er wel...
Heel veel liefs vanuit Rijkevoort.... Maak er wat van daar!!! En geniet van al het moois daar! -
30 September 2017 - 09:09
Mammie:
Oh wat een mooi verhaal alweer, ik sta elke keer opnieuw versteld van jouw (nu niet meer) verborgen talent!!! Het is net een film die afspeelt bij het lezen van jouw epistel. Heel fijn te vernemen wat jullie daar allemaal beleven en hoe je ervan geniet. Even sloeg de schrik mij om het hart bij het lezen van je verhaal, maar gelukkig kwam er een happy end. MERCI !!! Un abrazo voor jullie alle vier !!! XXX -
30 September 2017 - 09:29
Trees Thoen:
Een goeiedag aan alle vier!
Opstaan en jullie verhaal languit in de zetel lezen.....zalig gewoon.
Een glimlach staat op mijn gezicht.Ik duik helemaal onder in jullie verhaal aan de andere kant.
Ja, denk ik dan....zo is het leven bedoeld! En meteen snap ik ook wat je mist aan erbij horen, een goed gesprek....
Verrijkt en gesterkt kom je zeker terug ,elk op zijn manier, dat is duidelijk!!
Het ga jullie opperbest ginds ver ! XXXX
Trees
-
30 September 2017 - 14:07
Katia:
Alweer een prachtig verhaal. Ze zijn verslavend, jullie columns! -
30 September 2017 - 14:26
Lobke & Jules:
Weer heel leuk om te lezen, het is precies of we er ook een beetje bij zijn, zo goed omschreven.
Veel liefs! Lobke & Juleske xxx -
30 September 2017 - 20:17
Leen Vervaeke:
Dank je wel voor alweer een mooi verhaal: super-aangenaam om te lezen. Zo reis ik een beetje met jullie mee. Geniet er maar verder van.
Het is de eerste keer dat ik jullie foto's bekeken heb: ik heb de indruk dat Sam veel veranderd is, precies groter geworden :-).
stel het zeer goed,
Leen -
30 September 2017 - 23:09
Erica:
Telkens weer genieten van de prachtige verhalen. Heerlijk om te lezen! Super dat jullie als gezin dit avontuur mogen ervaren.xx -
01 Oktober 2017 - 00:48
Rosalien:
Voor het slapengaan, piep ik eens voor een mooi verhaaltje van langs jullie kant. Altijd zalig om te lezen en mee genieten van jullie avonturen. Prachtig! Liefs Rosalie
-
01 Oktober 2017 - 10:45
Mike:
Alweer een mooi verhaal.
Wat een avonturen!
Geniet er nog maar wat van.
ook mooie foto's -
01 Oktober 2017 - 13:37
Corine Van Gorp:
Wat een prachtig verhaal weer en wat een mooie foto's. Het was zo leuk om jullie even gesproken te hebben en zo spannend was er helemaal gespannen door. Maar wel heerlijk om jullie even echt gezien te hebben.
Dikke knuffel voor jullie alle vier -
01 Oktober 2017 - 17:20
Eric:
Yo bro, yo Celine, Auke en Sam...
Wat tof om jullie mooie verhalen te horen! En ook leuk om enkele foto's te zien... Maken samen echt wel iets unieks mee...
Heel veel plezier samen en mochten jullie nog iets van ninja's tegen komen, dan is volgens mij het geheel helemaal compleet!
Of drie uilen;)
Buena suerte y disfrutar juntos;)
Grrr -
01 Oktober 2017 - 18:26
Ine En Jan:
Wat leuk om jullie zo te kunnen volgen op jullie verblijf in dat verre land. Samen met oma
Schoenmakers bespreken we jullie belevenissen daar . Bijzonder hoor, en vooral de manier waarop jullie het beschrijven .
Geniet er nog van, Groetjes van ons.
Jan en Ine .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
